Najczęstsze choroby bojowników

BOJOWNIK CHOROBY - PŁETW

Martwica płetw bojowników pojawia się przede wszystkim w okolicy ogona. Ryby chorują, kiedy nie mają zapewnionych odpowiednich warunków fizykochemicznych i są nieodpowiednio żywione. To sprzyja rozwojowi infekcji bakteryjnej. Martwica płetw pojawia się przede wszystkim z powodu urazów mechanicznych, zbyt dużego naświetlania promieniami ultrafioletowymi, złych warunków w zbiorniku hodowlanym oraz zbyt niskiej temperatury wody. Do martwicy płetw bojownika przyczyniają się bakterie, które żyją w zbiornikach awaryjnych, atakują tylko osłabione ryby. Najczęściej atakowane są gatunki ryb o ciemnej pigmentacji jak molinezje, BOJOWNIKI. Martwica płetw występuje u ryb w różnym wieku, ale szczególnie wrażliwe są młode osobniki, które z jej powodu masowo giną.

BOJOWNIK CHOROBY - OCZU

Najczęstszym powodem wytrzeszczu oczu jest posocznica lub tuberkuloza.

Posocznica może zacząć się od infekcji skórnej jak w przypadku martwicy płetw, a także od złych warunków higienicznych panujących w zbiorniku. Bakterie przenikają do naczyń krwionośnych, wywołują stany zapalne i zniszczenia. Uszkadzają naczynia krwionośne w skórze i podstawie płetw, uszkadzają mięsień sercowy, powodują wyciek płynów do jamy brzusznej, co wywołuje obrzęk. Aby wyleczyć chore ryby, potrzebna jest pomoc weterynarza, który poda odpowiednie antybiotyki.

Tuberkuloza- jest to często spotykana u ryb zakaźna choroba bakteryjna. Zarażone osobniki należy bezzwłocznie usunąć ze zbiornika, żeby uniknąć zarażenia kolejnych zdrowych ryb. Chore bojowniki, mimo apetytu tracą masę ciała, ponieważ ich organy wewnętrzne ulegają zniszczeniu. U niektórych osobników pojawiają się pod skórą guzki np. za oczami wywołują "wytrzeszcz", które przeobrażają się we wrzody. Ludzie mogą zarazić się tuberkulozą rybią, która wywołuje guzki na skórze, nie jest to infekcja poważna. Po stwierdzeniu choroby należy zastosować wszelkie środki ostrożności. Ostateczna diagnoza choroby możliwa jest po sekcji.

BOJOWNIK CHOROBY - SKÓRY 

Choroby skóry u bojowników to między innymi: choroba aksamitna, oodinioza, choroba welwetowa, choroba złotego piasku, choroba rdzy. Tę ostatnią wywołują pierwotniaki z grupy bruzdnic - u ryb słodkowodnych to Oodinium pillularis lub Oodinium limnetioum, a w przypadku ryb morskich to Oodinium ocellatum i nazywana jest chorobą ryb koralowych. Nie leczona choroba może prowadzić do znacznego pomoru szczególnie ryb młodych.

Obecność pasożytów w zbiorniku z rodzaju Oodinium może być niezauważalna przez dłuższy czas. Dopiero podczas infekcji na całym ciele i płetwach ryby można zauważyć wydzielanie się śluzu oraz drobniutkie, ciemne żółto-brązowe punkciki. Podczas dużej inwazji, na ciele pojawia się ciemnoperłowy lub lekko złotawy nalot. W świetle nalot przypomina drobniutki proszek, a w miejscach najbardziej dotkniętych skóra się łuszczy.

Zarażone bojowniki są rozdrażnione, ocierają się o dekoracje w akwarium. Czasami jednak kryją się pośród roślin, są osowiałe. W czasie choroby tracą apetyt, mało jedzą. Płetwy ryb mogą być sklejone, złożone, lekko wystrzępione. Jeżeli zaatakowana jest skóra na skrzelach, dochodzi do zaburzeń w oddychaniu. Często pojawiają się wybroczyny i przekrwienie listków skrzelowych.

Okres kwarantanny wynosi 10-14 dni. Potem można zastosować kąpiel w celu likwidacji nosicielstwa pasożyta.

Preparaty lecznicze nie zawsze radzą sobie z pasożytami. Zalecane są kąpiele lecznicze w temperaturze 27-30 st.C w naświetlonym zbiorniku. W ten sposób skracamy w dużym stopniu cały cykl rozwojowy, powodując szybszą kurację. Jeżeli w akwarium została stwierdzona obecność oodiniozy, chociażby u jednego bojownika czy innej ryby, należy jak najszybciej przenieść wszystkie ryby do zbiornika zastępczego i tam przeprowadzić leczenie. W tym czasie akwarium należy ogrzewać w temperaturze 25-27 st. C i oświetlać oraz podać środek dezynfekujący np. Aquaseptin lub Abioseptyna. Do akwarium można przenieść wyleczone ryby dopiero po upływie 7-8 dni. Takie działanie daje gwarancje na całkowite pozbycie się choroby.